ภาพยนตร์ของเบราน์และยานางิโมโตะแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนอย่างน่ากลัวว่าอั้มเป็นภัยคุกคามในท้องถิ่นมานานก่อนที่พวกเขาจะโด่งดังในเวทีโลก

 และตอนที่เจ็บปวดที่สุดของสารคดีทั้งหมดมีศูนย์กลางอยู่ที่ผู้คนกึ่งถูกลืมที่เสียชีวิตก่อนที่ตำรวจจะถูกบังคับให้นับถือศาสนาอย่างจริงจัง ; ไม่ถึงเสี้ยววินาทีของหนังเรื่องนี้ที่โฟกัสไปที่ผู้ที่ตกเป็นเหยื่อของการโจมตีในรถไฟใต้ดิน แต่มีบทหนึ่งที่น่าสะเทือนใจเกี่ยวกับ Yoshiyuki Kono ซึ่งถูกกล่าวหาว่าเป็นเท็จสำหรับการทดสอบวิ่งที่คร่าชีวิตผู้คนไปเจ็ดคน ปี.

อย่างไรก็ตาม การรัฐประหารครั้งใหญ่ที่สุดของเบราน์และยานางิโมโตะควรเป็นการมีส่วนร่วมของอดีต

โฆษกของลัทธิ และฟุมิฮิโระ จอยยุ ซึ่งเป็น “ลูกชายคนโปรดของอาซาฮาระ” ซึ่งดูเหมือนจะเต็มใจอย่างยิ่งที่จะพูดคุยถึงความทรงจำของเขาเกี่ยวกับโอม และทำเช่นนั้นโดยไม่มีร่องรอยของความละอายหรือ สำนึกผิด หรือสำหรับเรื่องนั้น ความเชื่ออย่างจริงใจใน “คำสอน” ของกูรูของเขา ลักษณะการสารภาพของภาพการสัมภาษณ์ของเขาให้คำมั่นสัญญาถึง mea culpa ที่ไม่มีวันมาถึง (การตระหนักรู้ที่มาพร้อมกับคำให้การที่ Joshua Oppenheimer ได้รับแรงบันดาลใจจากอันวาร์คองโกใน “The Act of Killing”) แต่การประกาศอย่างโอ้อวดของ Joyu ว่าเขาคือที่สุด -ชายผู้ถูกเกลียดชังในญี่ปุ่นไม่สบายใจเพราะภาพยนตร์ที่อยู่รอบตัวเขาให้บริบทน้อยมากสำหรับคำกล่าวนั้น

นั่นเป็นคำกล่าวอ้างที่ถูกต้อง หรือเป็นการยกตนข่มท่านแบบพระเมสสิยาห์เหมือนอาซาฮาระหรือไม่? และสิ่งที่เปิดเผยเกี่ยวกับสถานะปัจจุบันของลัทธิในญี่ปุ่นที่ Joyu ยังคงเป็นผู้นำกลุ่มรุ่นที่มีไหวพริบน้อยกว่าที่ Asahara ทิ้งไว้ข้างหลัง? สำหรับงานวิจัยที่ไร้ที่ติทั้งหมดที่อยู่เบื้องหลัง – และภาพวิดีโอมากมายที่สร้างความไม่พอใจซึ่งนำการค้นพบที่น่าสะเทือนใจที่สุดมาสู่แสงสว่าง – ภาพยนตร์ของเบราน์และยานากิโมโตะมีสายตาสั้นอย่างน่าผิดหวังเกี่ยวกับสภาพสังคมที่ทำให้อั้มสามารถเติบโตในที่สาธารณะได้เป็นเวลานาน ชี้นิ้วมากมาย แต่ส่วนใหญ่ชี้นิ้วเท่านั้น

บางทีผู้กำกับอาจสงสัยว่าเราทุกคนเข้าใจพวกเขาในระดับหนึ่งแล้ว หรือบางทีพวกเขาอาจแค่ถูกล่อลวง

มากเกินไปจากความเฉพาะเจาะจงที่ทำให้เสียวสันหลังที่ทำให้เราติดเรื่องแบบนี้ ทั้งที่จริงๆ แล้วมันเป็นเรื่องเดียวที่เล่า หลายพันวิธี เป็นความจริงมากพอที่ความแตกต่างระหว่างแผนพีระมิดที่อันตรายที่สุดในประวัติศาสตร์ยุคใหม่จะลดขนาดลงเป็นส่วนใหญ่ แต่ “Aum: The Cult at the End of the World” บอก

เป็นนัยถึงความว่างเปล่าที่ไม่เหมือนใครที่แผ่ขยายอยู่ภายในแต่ละคนและทุกคน ภาพยนตร์เรื่องนี้คลุมเครือ พาดพิงถึงช่องว่างที่เป็นลางร้ายเหมือนกันว่าบุคคลที่อันตรายที่สุดในโลกทุกคนกำลังพยายามอย่างเต็มที่เพื่อเติมเต็มมันสนุกมากเมื่อในที่สุดเราก็ได้ทำงานร่วมกัน มันยอดเยี่ยมจริงๆ ฉันรักการถ่ายภาพนี้ ฉันชอบถ่ายฉากเหล่านั้นที่เรามีในห้องพักของโรงแรม ฉันคิดว่าฉากต่างๆ เขียนได้ดีมาก มีฉากที่ฉันรอคอยที่จะเล่น

ฉันคิดว่าเธอยอดเยี่ยมมาก ทำงานด้วยง่าย และสนุกมากที่ได้ทำงานและสำรวจสิ่งต่างๆ ด้วย เธอมีความมั่นใจมาก แต่ก็… มั่นใจมาก ฉันคิดว่า แต่ก็เปิดกว้างและยืดหยุ่นด้วย รู้สึกง่ายมากที่จะเล่นเป็นครอบครัวกับเธออลิซยังได้รวบรวมนักแสดงสมทบที่ยอดเยี่ยม Ben Whishaw เป็นกูรู และดูเหมือนว่าเขาจะไม่มีคำตอบใดๆ เลย แต่ใช่ คุณอาจจะอยากติดตามเขาอยู่ดี 

ฉันรักตัวละครนั้น ผมว่าเขาเก่งนะ เขาดีมากในหนังเรื่องนี้ มันเป็นความสุขที่ได้ร่วมงานกับเขา ฉันเกลียดการจัดหมวดหมู่ผู้คน และมันเป็นเพียงความประทับใจของฉันที่มีต่อสิ่งที่เขาเป็นในฐานะนักแสดง เขาอาจไม่เห็นด้วยกับมันโดยสิ้นเชิง แต่ฉันรู้สึกว่าประสบการณ์ที่ฉันได้ร่วมงานกับเขาคือ ฉันพบว่าเขาพร้อมมากๆ และเปิดกว้างในทุกที่ที่อาจเป็นไปได้ และเชื่อมโยงกับฉันและนักแสดงคนอื่นๆ ที่เขาร่วมงานด้วย ในกรณีนี้

ฉันพบว่ามันสนุกมากที่ได้ร่วมงานกับเขาและนักแสดงทุกคน ฉันคิดว่านักแสดงทั้งหมดดีมากและมีความสุขจริงๆ มันสนุกมากที่ได้ร่วมงานกับทุกคน บิวลาห์ยอดเยี่ยมมาก Dasha ยอดเยี่ยมมากอลิซเป็นคนที่เติบโตมาในสภาพแวดล้อมที่สร้างสรรค์มาก และฉันแน่ใจว่าคุณเคยเห็นเรื่องราวต่อเนื่องเกี่ยวกับ “ทารกเนโป” ซึ่งในทางเทคนิคแล้วทั้งอลิซและแม่ของเธอ เจน แคมเปี้ยนผู้ยิ่งใหญ่

แต่นั่นไม่ใช่ข้อถกเถียง ฉันคิดว่าแม่ของอลิซมีพรสวรรค์อย่างมากและสร้างภาพยนตร์ที่น่าทึ่ง และฉันได้ร่วมงานกับอลิซเพราะฉันอ่านบทของเธอและคิดว่าบทของเธอน่าสนใจจริงๆ ฉันดูหนังสั้นของเธอ หนังสั้นสองเรื่องที่เธอกำกับ และฉันคิดว่ามันดีมาก ฉันคิดว่าพวกเขาตลกมากในแบบที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน ฉันหลงใหลเธอในฐานะผู้สร้างภาพยนตร์

“ท็อปกัน: ไม่ฝักใฝ่ฝ่ายใด”

ฝากถอนไม่มีขั้นต่ำ